budzisz się rano, mały ciepły ludzik śpi wtulony, spoglądasz za okno, ten sam poczciwy widok, stary modrzew, smukła brzoza, prostoduszny świerk. drzewoznawcze gawrony drwią, śmieją mi się prosto w twarz, dlaczego? pierwsza myśl. reszta powolnie kiełkuje, wiesz gdzie jesteś. to miał być azyl. spoglądasz, widzisz go śpiącego obok, kim jest? przecież wiesz. myślisz, od kiedy się nie znacie i jak długo to już trwa?


kurczowo zamknięta dłoń a w niej garść pobożnych życzeń..